Büyülü bir ötüştür
Duydukları, dağlara çarpıp dönen kumru sesleri
Şimdi “g e l g e ç z a m a n” daha bir anlaşılır ve
Ulaşılır olmuş sanki bir tutam bulut
Bembeyaz, ilk ağız pamuk gibi yumuşacık; şefkat
Uyandırıyor seyreden herkesin yüreğinde; umut
Yeşeriyor arasında titrek encamlarının


Sonsuzca bir kıyıdaydı varlık
Yönsüz akıntılar ve dalgalar yıkıntısında
Şeytan üçgeniydi –adı da bermuda-


Heyecanla atarken her çarpışında kalbin yerinden çıkacak
Gibi olma halini hiç böyle ve bu kadar hazveren bilmemişti
Doyuma ulaşmış duygu bu olsa gerek, derken usulca birbirine yaklaştı
Öpüştü sonsuz hazla dudaklar yetimlerin ayrı ayrı ağzında
Çünkü bunlar çoktandır biriken borçlarını zamana ödemişti
Geriye kalan süre içinde bundan böyle, ancak
Deneysel yaşantıyı anlatmanın sonunda
Yeşil ufuklar geldi yetimlere
Ve sarılar uzaklaştı…


İnsanlar markalaştı
İnsanlar –anlamsızlığıydı bu hayatın- maddeye özenip
Kendini yok etti, dert etmeden
İnsanlar; bu zamanda haddi aştı...


Ve kartal gözleriyle uçan bakışlardı adeta d a ğ d e v i r e n
Yassı edip dağları alçaltıp yaylaları üşümüş tüyleriyle
Sarı-mavi-eflatun çiçek yapraklarının güneşi çekmesiyle
Başını ağır ağır kaldırıp da açılan güllerdi yediveren
Bayramı bayram gibi sunma gayretindeydi doğa


Bütün o haşmetiyle sadece bugüne has
Ve ikizlereydi özel…


Kızaran yapraklarıyla
Öbek öbek meşe ağaçlarına döndüm turuncuyla karışık