Bu ne bitmez iştihadır dünya mülkü uğruna
Okurlar tersten gerçeği
Vururlar kırılmaz cam
Bilinir ki, sır tutmayan koşmaz ülkü uğruna
Henüz doğmamış sabinin kundağında olmaz encam
Ve serencam eyleyen ve nefsini önceleyen
Asosyal davranışların başat olduğu ortamda
Var mı ötesi bu işin var mı ince eleyen
Günahları, sevapları ve hayatı toplayıp
Kâh kasırga kâh boranda yağmur yahut doluda
Mutlu, umutlu atiden kalmamış kâfi sayıda
Yazık Anadolu’da…



Dağ gürledi hiddetinden, su yatakta kudurdu
Bulutlar siyaha geçti çatıştılar şimşekle
Dipte bitmez homurtular; karmaşa var göklerde
Başlar yerde, göz kapalı bürünürken garip şekle…
Ve sürüngen güruhu ve talancı tel’inde
Yâr bize küsüp gitmiş yatıyor el mitilinde



Eyvah yine bir sabah uykulu gözlerimle
Baktım olan, bitene; korkup dedim; el aman…
Deniz, millerle çevrili; adalar, karalar dağlar…
Mutlak ne var el sürülse, ayak değse etek ıslak
Birbirine yaslandı ya
Devrik zaman içinde
Orman, su, yerde maden…
Toz savruldu… duman duman…
Kanatsızdı, uçtu insan
Aman ha aman…



İşte
Dişe değmişken kan, basıncıyla baş ağrır
Kınlarda saklı sözlerle yürekleri kanatmayı
İş sayanlar bir kere bu ormana konuk olsa
Öldürürken kaba sözler ne varsa uçan, kaçan
Elbet anlar sonradan; büyür kelam acısı
Geçer taşın ağrısı…



Kentte, köyde yollarda çok zaman
Araç geçer hafif, ağır
-Kimi hızlı – asfalt ağlar; yol vermeden
Aldırmadan, can demeden üstümüze sürer kimi…
Demezler hastası var; yürüyen belki de sağır…
Son vitesle son sürat sona gidiyorlar sanki
Sanılmasın bu bir sır
Bak etrafa bir dost ara
Bulursan imdada çağır…