Bir buçuk yaşındayken annesinden ayrılan bir yavrunun hayatından kesitler.

Bir buçuk yaşında körpe yavruyu,
Özün kaldırıp da nasıl bıraktın.
Şurada bir nazlı kuzum var deyi
Kaç kere dönüp de yollara baktın.

Sen gittin ardından yavrun uyandı
Anam nerde diye sızlanıp yandı
Akşam oldu gün guruba dayandı
Bitirdin umudu yüreğim yaktın

Senin yolun gurbet ele ulandı
El ana dedikçe gözüm sulandı
Anasız haftalar aylar dolandı
Sanki bahar idi sel olup aktın

Bilmedim gülmeyi neşeyi hazı
Baharı görmeden geçirdim yazı
Acıksam kimlere edeydim nazı
Ellerim yetişmez gözden uzaktın

Aylar gelip geçse uğrayanım yok
Saçımı yıkayıp tarayanım yok
Düğün bayram olsa arayanım yok
Boynuma öksüzlük yaftasın taktın

Sıcak şefkatini özlerdi sinem
Analı öksüzüm derdi hep ninem
Okul tatil olur elimde karnem
Karnemi göstermek istedim yoktun

Arefe günleri artardı sızım
Her tarafta seni arardı gözüm
Bayram sabahında yine yalnızım
Özümde bir sonu gelmez firaktın

Meğer hasretlikmiş bize düşen pay
Misafir gelirdin senede bir ay
Uyku arasında bir düş gördüm say
Dönüşün yakındı kalmayacaktın

Bize ayrılıktan yer açtı dünya
Biz bir ana ile kuzuyduk güya
Bana köyüm gurbet sana Almanya
Ben gurbete sen de sılaya baktın