MİRAS
Biraz acı çekmek var hayatın bir yanında .
“Talih böyle” der geçer , teselli bulur insan.
Zakkuma da gerek var dünya gülistanında;
Anı da geri gelmez, damlası da arasan…

Sözlerinde maziye kırgın kalan bir iz var
Bülbül gibi güllere ne dersin eleminden?
Gönlüm karanlık yolda yitik sevdayı arar,
Duyma çarpan kalbimi, korkarım kaleminden.

Açma maziden sayfa, bir yazı kalsın öyle
Çilesi de bizimdir, tadı da bu dünyanın
Her yanı diken ise bülbül ne yapsın güle?
Hikâyesini anlat, hem canın, hem cananın…

Bir masal anlat bana, etmesin söz kederden;
İster peri masalı, ister Keloğlan olsun.
Rüzgâra sal gönlünü, şiir bul bir yerlerden
Kırk yıldır uyuyanı uyandırandan olsun.

Sanma bu âlemde bir senin dağda duman var …
Görmez misin derdinden dünya nasıl dönmekte?
Taş belleme tenimi, içerimde bir can var.
Her gün bin volkan olup, yanıp yanıp sönmekte.


Sevinsen de senindir, üzülsen de hayatın
Bütün yaşananlardan buruk bir rüya kalır
Olduğu gibi bırak, tükenmesin takatın.
Mazide ölen aşktan bir acı veda kalır.