BU ASIR YORDU BENİ
Derdim var gecelerle, bu dünyadan yoruldum
Mehtaba yaklaştıkça karanlığa gark oldum.
Serap olmuş göllere meylettikçe boğuldum.
Bu asır yordu bizi, bekleriz gelmez sabah;
Muhtacız bir zerrecik nuruna Resulullah!

Zalim elinde dünya, silahtır itibarın.
Medeniyet inşa olur, harcı yoktur duvarın.
Âlemi köle yapmak davası ahmakların.
Seni duyar kulağım, ne Nemrut dinler ne şah.
Sanadır gökte yerde hürmet ya Resulullah!

Uygur’dan çığlık gelir, Miyanmar’dan intizar.
Filistin bir mezarlık, Şam-Bağdat’ta hüzün var!
Bu ümmet hiç görmez mi kıştan sonra bir bahar?
Her gecenin sabahı hem serindir hem ferah;
Açsın arşı kirleten zulmet ya Resulallah!


Adalet yok dünyada, katil türer sokaklar,
Ağacın vebalinden dökülmekte yapraklar.
Günahla yaşamaktan mahzun düşmüş yataklar
Kaçak yapıldı evler, sokakta yatar nikâh;
İnsana kendi yurdu gurbet ya Resulullah!

Bu asır yordu beni, her günü keder bana!
Hak’tan görünenler var, kastederler imana!
İçerimde yangın var, ey bulut su ver bana!
Gökler tozla kaplandı; seçilmez beyaz siyah,
Basirete insanlık hasret ya Resulullah

Su olup yağsa bulut, akar, doyurur gülü;
Benim gönlüm hiç kanmaz, su yeşertir mi çölü?
Ey risalet pınarı, ey Allah’ın Resulü!
Arılar bal yapmayı unutup gitti eyvah!
Niçin varız dünyada, öğret ya Resulullah!

Derdim yok, birkaç lokma doyurur fani teni,
Yeter ki şefaatten mahrum eyleme beni
İman denen geminin elindedir dümeni.
Şeytana uydu aklım, defterim doldu günah;
Mahşerin azabından medet ya Resulallah!

Seni görmeden sevdik Kalubela’dan beri,
Allah’a iman ettik, sensin son peygamberi.
Beni sensiz bırakma; alsam sağdan defteri!
Hak yolunda gönlümü âleme ettim seyyah;
Canım sana kurbandır, emret ya Resulullah!

Ünver PAZARLI