YİĞİT ADAM
YİĞİT ADAM
Üzülme yiğit adam, düşmek de var kaderde ! Uçmayı öğrenenler hep durmazlar göklerde. Hak yolda yalnız yürü, erersin menziline. Bel bağlama kimseye, ne namerde ne merde. Nice yolcular vardır pes eder ta başında, Sakın olma böyle sen, şu gencecik yaşında. “Yenilerek öğrendim, yenmeyi.” demiş adam! Kibirden bir tek lokma bulundurma aşında. Emin adımlar gerek varmaya muradına; Feleğe sitem etme, uğraşma inadına; Zorla güzellik olmaz, uyandırma yatanı! Düşmana âşıklari, koy gitsin celladına! Bu yol zahmetle dolu, hem uzundur hem ince, Zafer Hakk’ın elinde, doğar vakti gelince. Ataların gibi ol: Tevekkül ve dua kıl. Savaşlar yitirilir düşmana benzeyince. Ünver PAZARLI |