ölen çocuklarımızın ardından
sabahın aydınlığında avuçlarımız boştu
şimdi kan içiyor gece
güneşe meraklı gölgeler hazırlanıyor
sen yoksun
unuttum nasıl bir şeydi sevmek

karanlığın içinde saklı her anı
bulutların gürültüsünden uyanıp
yüzünü yollara dökecek
ikide bir ardına bakan kapı
çalacak rüzgarın şarkısını belki

gül kokulu aydınlıkları sınayan yağmur
yol alsa sular yol alsa
gözlerin kapansa
yanakların camların canı
biliriz hayali ışıldar avuçlarının
hızlanır kalbinin atışı
ıslanırım

başı yankılı suskun pencere
arkası dönük bir bahardır tıkırtılar bazen
değmeden ürperişini
tanırım ayak seslerini ve ağırlığını
dinlerim duyguma oyduğum bir yamaç gibi
içimde yuvarlanmanı

sırtımda apartmanların dalgınlığı
kuşlar geçer aldırmam
aklımda eskilerden kalma sıcak bir hava
yaz çiçekleri ve tiril tiril gömleğim
heyecan içinde adalara
seni görmeye gelirim.