Hissederim
Acısını Doğumun,
duyarım
Filizin Toprağı yarışını, çatlamasını Tohumun,
görürüm
Şah-Mat’ı Beynimin mimik Karelerinde,
öperim
Bükemediğim Bileği, "mundar" demeden de.
Yenilmek bile sende
bir Şereftir İstanbul!

Düşünürüm;
"- Neyi, kime, nasıl?" diye,
düzmeden önce Kafiye-Ritim-Hece
Kelimelerle hesaplaşarak.
sana yazmak, sende yaşamak
bir Şiirdir İstanbul.

Ne Cemaatten Ordu kurar,
ne Gubbeye Miğfer takar,
nede Minareye "Süngü" diye bakarım.(*)
Takmam Çelme de, kazmam Kuyu,
koymam Rakip Ayaklarına Karpuz Kabuğu,
Adıma konmuş Stadim da yok, değilim ki Futbolcu!

Çekerim 70’imde
yarısı sende, yarısı Sılada garip bir Sevda,
Oğlumada Dükkan açmam, kayırmam onu,
Oğlum kadar severim ben seni,
İstanbul’u.

(*) Ziya Gökalp’in ASKER DUASI Şiirinden esinlenerek kendi yazdığı ve 12 Aralık 1977’de
Siirt’te okuduğu ALLAHU EKBER Şiiri.