koridorun başı ışık
ayakta bekleyenler ellerini arayanlar ve piyanist
iki tıkırtı çekip kapıyı zorluyor
esneme halinde kanlı bölgelerini pansumana gelen hemşireye
refakatçi soluğu üfleyen eski bir polis olmalı
rütbesi tabancası ve eldivenleri
küçük bir çekmeceye sıkışmış
anılara oyalanmalar sinmiş eski elbiseler
yağmuru bekliyorlar kaloriferli odada

ışığın çekip gitmesine çok üzüldü
pencere açık kalırsa ay gelecek
gelmeyecek belki
gri bir sisin içinde yankılar fısıldarken
dudakların yara bere
kalbin bir kaç asır daha yaşlanmış olacak

buyurun size getirdim
damıtılmış kuşların mamasını
ısırılacak kıvama getirilmiş konserve gibi
bir yalnızlık var kursağınızda
kapatırsanız gözlerinizi
içinize akacak kuşlar

demin ellerini bir dua ile değdirdin ya kalbime
bir daha istesem yine bitecek
ama bitmeyecekmiş gibi sevemez misin beni
istersen senide götürürüm
söz veriyorum son gün
senin ellerinle öldürürüm kendimi.