gel hadi
kırıldıgım yerde sarılamıyor yaralarım
kırıldıgım yer yoklugunun canımı yaktıgı
geldigin yer br cennetin varlıgının son ispatı
gel hadi
gittigin gibi ansızın
soru sormadan ve cevaplanmayı beklemeden
ve ben ayılmadan yeni bir gune
baska bir aşkın kıvrımlarına dokunmadan
yasadıgım bu tuhaf bitkisel hayattan cıkmadan
gel hadi
yollarını ezberledigim sehrin
gelirsin diye cektigim resimlerim
sen gittiginden beri dinledigim
her sarkıyı ezberledim ben
gelirsen diye
sakladım gordugumu
unuttuklarım icin bagısla beni
ben hala sensis bir gunun degerini tam olarak kavrayamayanlardanım
gülümseyemiyorsam affet beni
ben hala sensis bu dunyanın buyuklugune inanmayanlardanım

gel hadi
yazarken verdiğim ’es’ler
bu soluk alma cabası
ic cekişlerim
bu bir turlu gelmeyislerin
bu yokluguna yazarken tükenişlerim
seni dusunup kendime dokunup
tanrıyı aldatma tesebbuslerim
bu gelmiyorsun ya aksam olmuyor olsada gece bitmiyor
bitsede sabahın ilk ısıkları öyle aydınlıkki
acılmıyor gözlerim
gözlerimin acılması işime gelmiyor
aglamıyorum artık
gittiginden beri her yeni gune bir baska yalnız uyanıyor
ama yasamıyorum artık
karnımdaki agrılar gectiginden beri hissetmiyorum
seni son gordugumden beri kimseye bakmıyorum
sanki yalanmısız gibi
bu tiyatro oyunundaki son sahnede hanceri sırtına saplanan benim
saplayan ben
bu inkar ettigim dunyamın sorunmlusu tutulup
bilirkişilere suikastler duzenyelen ben
ben ki sahip oldugum hayatı
sana yakın bir yörüngede tutmaya calısan
kusatma altındaki bir kalenin son savascısı
içime cektigim nefesin tek nedeni sensin
bırak
son nefesimi vermek icin
baska bir yukumluluk yoksa eger
dokunsun
sadece senin ellerin...