Denizler Kadar
susuyordum
suskunluğum ıslaktı bana benziyordu duvarlar karanlığın ruhu gölgeme saklanmış bulut doluydu gökyüzü çoğu ağlayacak yağmur sessizdir sözcüksüzdüm gecenin bir yarısı tanıdık gelmedi ayışığı kum saati fırtınaya yakın belki bir çığlık gök gürleyebilir yalnızlığım silah kuşanmadan gözlerimi yerden kaldırmalı kapıda duruşun şiirler de zatürre geçirebilir kış gibi üşüyorum bir yük gemisi kadar müzik iyi gelebilir ve dolaştığı denizler kadar seviyorum demelisin... |
kalem hüznü tükettiğinde üşüdüm
yalnızlık ki en derinler
tebriklerimle
saygılar,