1

sessiz harfler sabahladığında
uyumuyordu serseri yenilgim
hiçlendirdiğim anlam etimi ele geçiriyor
TANRININ BİTMİŞ ESERİ gibi oturuyordum
yağmur şehri ıslatırken kahkahalı sesler çıkarıyordu
dışarı çıkıp ismimi yıkamayı düşündüm
fakat zevk alıyordum tükenmekten
ben bana ’iyi davranmak’ istemiyordum
hayatın çekilip çekilmezliği ile değildi sorunum
kafamın içi ve sizin kafanızın içindekiler
geçmiş karşıma beni izliyorlardı
anlatabiliyor muyum
sevgili karanlığımı
ben ve siz beraber yaratmıştık
bambaşka bir dille
’gözlerim’ dedim gözlerinize bakarak
dünyadan kurtulamıyor



2

beni bir falezin başında bulursanız
bir kitabın iki sayfası arasında bir yerden gelmişimdir
kanatlanacak olan bedenim değil zihnimdir
anlatabiliyor muyum
her şey yolunda az evvel yaramla barıştım
ben hep barışırım
geleceği dünden öldürenlerden kaçamayacağımı
anladığım an hiçlendim
hiçlendiğim için barışırım
barıştığım için dokunulmazlığım başımı okşar
şımartırım kendimi ciddiyetten uzaklaşırım
demem o ki her yiğidin yoğurt yiğişi farklıdır
anlatabiliyor muyum
yalnızlığın kutsallığını


3

şiirin sonuna iki saat kala güneş doğdu
Tanrı dünyaya aşkı getirmemişti hala
çamların hışırtısını dinliyordu gökyüzü
akıl almaz acıların akıl almaz ölümlerin
unutulmaz ihanetlerin tarih zemherisi
bizi hiçlendirecek her şey yaşamaya devam edecekti
doğumu ve ölümü düğünü ve cenazeyi
ara vermeden bahçemize dikecekti bahçevanımız
sıcak ve soğuk keder ve neşe az sonra bizimleydi


4


olmasını istediğim ruhumun dinginliğiydi
tatlı su gölünde susamışlık nasıl bir cehenemdi Allahım
anlatabiliyor muyum
heplik ve hiçlik
yükümü





5

doğrudur..Çelişkiler mahkum olduğumuz dünyanın
mahrum bulunduğumuz anlamlardan oluşur



6

sonra heybetim tunçtan bir heykel gibi yürüdü güne doğru
ben böyle yaşar giderim
bak gözlerime
muamman gülüşümde
benim ki sende..


anlatabiliyor muyum