DüğümlerŞimdi ruhum çok karanlık Çığlık atıyor gökyüzü, kıvrılan bu nehirler Kendine saklanan yağmur, bu bulut evleri Beni yutan kopkoyu geceye uzanıyorum Ah çocukluk Ağaçlara ağlayan incir bahçesi Evin kapısı kırık Küçük bir kızın boncuk dağılıyor saçında Kederli avlu kuşu. Dur gitme burada duralım Göklere asılmış Yıkanıp bir damlanın altında, onun köklerinden yeşerip Burada sesini öperken Gölgemize değer belki taşların gözleri, rüya Sadece taşların. Suretimi eğiren iğ Gümüş sessizlik bahşediyorum sana, emanet şiirler Renklerim yırtıldığında misafirim kendime Bir gemi lacivert Bir gemi darağacı Kıyıda Ötede, usulca. Kar çelengiyle süslenip geliyor, asma yanığı Acısını avuçlarıma düşüren toprak İki kere yıldırım düğümü… Aysu |
düğüm kalalım.
yine ve yine, çarpıldım. çok güzeldi...