ÖLEN İNSANLIK!Sessizlik takıldı boğazıma bir yumruk gibi Genzimden akıp gitti içimi dele dele asit gibi Taştan bir tapınak gibi gülümsedim ve açtım ağzımı kusmak için Bir lav topu olunmuşluğumla dans ederdi güneş ve dolunay... Gün boyu ustalığımı ilerlettim velâkin; bedenleri asılmış insanlar gördüm... Yol yol değildi bildiğin saman yolu ve o anlamsız demir ağırlıklar Birdenbire küt diye düştü insanımın üstüne ve demem odur ki "insan olan yerlerim ağrıyor" Daha dün mısralarımda, kuru avuçlarım şaklıyordu Şimdi çizildi üstüme savaş bölgeleri bir bir Neyim varsa kutsal kirletildi unutularak Oysaki altın salkımlarım, şarap sıkmakta ve sen dalmış meşeliklere elinde balta... Maskeler artık tezgahlarda yüzlerde kesikler, dikişler içinde Ve tembel tembel yatan yürekler susuzluktan kalıplaşmış vicdanlar vardı ortada Gülüşler siper edilmiş Her şeyi kırdı geçirdi içleri fesatlar... Sonra sustum... Ey gamsız dünya! Nen varsa rüzgâr taşan, denizle yıkanır ya Sessizliğin takılmasıyla Derin bir çığlık kustum... sonramı...? büyümüşüm ve Ölmüş insanlık... |