EDEP EY KALEM!
Usulca eğildi kulağına,
Edep ey kalem dedi! Ve mürekkebi başından aşkın elemiyle, Hiçbir kelimeye bağlanamamış bir bağlaçla konuştu. -Ne yazayım. -Yaz ki, Büyük bir musibettir sevmek, Hakkı hak ile verilmeyince, Aşka helal getirmek, Sürgün gerektirir yarin gözlerinden, En uzak vatanlara, Tüm gülüşler silinir kimliklerden, Yurtsuzluk hakkıdır. Edep ey kalem Gönül yazınca. Nöbetçi_Piyanist |