Yine yollara revansın
Gün sığınırken avuçlarına
Kehribar gözlerinde batarken güneş
Issız kelimeler birikir dudaklarında
Kaybettiğin zaman ıslatır yanaklarını
Yüreğin kanamaya nazır
Yüreğin kötürüm uçurum başlarında
İçinde bir yangın başlar ki sabırsız
Ve kallavi bir de arsız
Tutuşur geçtiğin yollar
Gönlünden saçılan arsız kıvılcımlarla
Akarken göz bebeklerinde yeşilin bin bir tonu
Turnalar süzülür göç yollarında
Kimsesiz kalbinin ellerinde tutmaz bir el
Ruhuna çöreklenirken sancılar
Akar yol boyu özlemlerin
Bağrı yanık bir türkü doldurur kulaklarını
Gözlerin küçülür dipsiz mavilikleri ederken seyran
Apak bulutlar üşüşür mağrur başına
Aşka gebe düşlere dalarken canan

Yine yollara revansın
Kan kırmızı nağmeler eşliğinde
Tutunamadığın bu hayatı ufalarken ellerinde
Ciğerlerini dolduran bir tutam nefes
Ateş olup savrulur atmosfere
Ah hasret kaldığım, ah avuçlarına kınalandığım
Sol yanın kan sol yanın yara bere
Salkım saçak söğüt gölgesi sanma ömrünü
Şerbetle bir sunulur baldıran zehri
Ne bu hasretlik biter ne bu dünyanın derdi
Ne de kıvrılan yollara sinen olmaz hülyalarının kederi

Yine yollara revansın
Gün nöbeti devrederken geceye
Bitkin kirpiklerinde süzülen yetim sevdan
Buhrana sürüklerken kalbini
Şafağı kör uykuların sabahına
Nurunla feyizlenen aşüfte bir günün
Çıkarsız selamıyla uyan
Kızıl saçlarına tutsak olduğum
Umuttur, özlemdir ,özge bir aşktır
Bizi bu alemde dipdiri tutan…