mükemmel ötesı yüreginıze saglık dınlerken zaman tünelimde hayatımın en guzell gunlernın nostajını hatırlatan bu şiirinizi canı gönulden ayakta selamlıyormm sagılılarımla

Bir tutam aşk, bir tutam İstanbul…
Nasıl da iyi gelir eski yürek ağrılarına

Veya,

Sen İstanbul’suz da güzelsin
Ama İstanbul seninle güzel
Bir İstanbul düşündüm sensiz
Ne çirkin ne güzel

Derken,

Yine de aşk kazanır…


2013 e sığan son şiirinizdi zannediyorum.
Benim de son yorumum.

Yıl da bitti, roman da.

Hem Meryem de öldü zaten…

Bu özel şiiri bir daha hatırlatmak istiyorum, müsaadenizle.






Hem Meryem’de Öldü Zaten, Bitti Roman











böyle bitmemeliydi aslında
...yüzümde günler öncesinden gülümseyiş
ve göğün yıldız tarlalarında büyüttüğüm binlerce papatya
ayak izleriyle öpüşmeliydi
ani bir yağmurla...
hoş geldin diye uzatıp kollarımı
bomboş kalması var ya…
dökülüverdi ellerimden kaçar gibi özleyiş
bilemezdim meğer tokmuş kalbi eski baharlardan



…

ağrılı geldi Mayıs
ne tuhaf bir taraf bahar
bir taraf soluğu kesen ayaz
ve melun bir son*a
sancılı biraz




bahçede elimde aynı roman
“bin muhteşem güneş”

bir iki yaprak kaldı bitmesine
-bitmesin mi istiyorum ne
çünkü Meryem ölecek




arada gözüm takılmasa ıhlamur dallarında şakalaşan serçelere
ağaçların gövdesine sarılan hamağımdan
çoktan dalmıştım gözyaşı girdabıma
şövalye gibi dikilirken baş ucumda sebeplerim


sonra bir iki cümle daha okuyorum
ağlıyorum; kulaç kulaç
hiç kendime ağlamadığım gibi
işte o vakit sen yüzümün gerisine düşüyorsun
bir bardak demli çay uzağıma

tuzağına düşüyor gözlerim ve çekilirken sessizce
bir şilep çözülüyor Haydarpaşa’dan
...adını duymadığım uzak bir ülkeye,
mendereğinde beyaz bayrak





bağırma mayıs kulağımın dibinde
durdur haykırışını bende insanım elbette
dayanamıyorum uyuştu tüm duygularım
narkoz artığı bir hasta gibiyim düşsel bir ameliyathanede
yolladım emanet şefkati
her güzel şeyi
haziran’ı
temmuz’u
çocukça oynadığımız oyunu
zaten hep ütülüyordum sana
titremekten yorulmuştum zemheri şubat’lara
yoruldum be yoruldum işte
yok refakatçim artık yalnızım yine baş başayım
k e n d i m l e





-hem ben kendimle bile geçinemem alışmışım yalnızlığa
yaşayamam kavgasız
düz gitmemeli hiçbir şey
med cezir halini severim denizin
şarkıların eskisini
rengin en soluk en mat olanını
caf cafsız hayatı
bodrum katını severim mesela evin en çok
kimse görmemeli ağladığımı hiç kimse
ayna bile
kırarım orada bile gururumun düşen yanını
onlar da sevmez beni tescilli hüznümün huzursuz kaçkınlarıdır
hiçbir duygu kabul etmez beni yüreğine
benimse kalbim yok
( yok işte)
hiç olmadı ki
dedim ya aşkın asil yanını bilirim tek gördüğüm ve bildiğim bu



masa üstü dipnotlardı
-aşkın asil halidir gitmek tümcesi
bense okuyan bir muhatap
yahu durduğum kabahat bari giderken kıyağım olmalı
o l m a l ı

aşkın en asil halidir gitmek
en asil hali

dedim ya, ağrılı geldi mayıs ve hiçbir yerde ben
hem Meryem*de öldü zaten...


....



de_soulmate

İstanbulun içinde yaşarken bir şiirde aşk-ı İstanbulu yaşamak
çok güzeldi okumak/dinlemek.

bu sayfaya bayılıyorum ben mehteşem

Anlatim nefis :)

TUTUKLU KALDIM BU ŞİİRE...

ah çok güzel bir şiir ve harika bir yorum
kutluyorum şiiri ve kutluyorum bu güzel yorumu sevgili melek
sevgiler kocaman...

ey şehr-i sevgili
bana adının yanına, o üç harfi bağışladın ya
teşekkür ederim, işte ben hep böyle s e v m e k istedim...
...

her dem sevgiye atan yüreğin çağlasın mis yüreklim...
tebrık ve duamla...
şiirin gölgesinde.....................

evet güzel şiirdi kutlarım sizi arkadaşım kaleminiz varolsun saygılarımla
zaralıcan

Zaman, sınır tanımayan sevda...

Şahane bir şiir

Sevgim sevmeyi bilen yüreğinize

ne güzeldir kanatlarında sewdanın uçmak



teşekkürler şiir için


sevgiyle Türkan

beçinci ayın on dördüncü akşamına neden çığlıklarını yedirirken kendime
sonra dedim sus susssss
kimim ki ben kimim ki ...
___derin bir arya kıyameti ya da koynundan alınan anne çocuğu___


Ah can ne güzelsiniz sen ve meleğim...
Öptüm siz olan şiirden..
Dalgın ayaklarım bu aralar ikide bir düşen kayıp kent tutsaklığı.


yeniden selam olsun iki ayrı kente güne merhaba diyen can'lara...
var olun var olun her dem...

sevgilinin İstanbul’la özdeşleştirildiği çok güzel bir şiir,

şehirleri içindeki sevgiliyle yaşatır hep sevenler nedense...

sevdiğimiz olmadığında ya o şehirde hayatın durduğunu hissederiz

ya da tam tersi o şehri anılarıyla beraber yar diye sinemize basarız.

sevgili şairimiz ikinci seçeneği yaşamış ve yazmış,

bizlerde hüzünle karışık ama hayranlıkla okuduk ve dinledik…

tebrikler her iki emeğe ve yüreğe, sevgimle…

İçinde İstanbul geçen çok şiir okudum... Okudum da... Hiçbiri bu denli burkmamıştı yüreğimi desem inan abartmış olmam sevgili Türkan...
Ve ben ne zaman bir İstanbul şiiri okusam kaleminden, oraları ne kadar özlediğimi fark ediyorum bir kez daha...

Teşekkürler şiir için... Eksik olma...

Sevgim ve saygımla...

Şiir ve resim örtüşmüş istanbula dair ilk şiiriniz değil abla güzel anlam yüklüyorsun
saygımla


Dikçe tarafından 12/30/2013 3:50:22 AM zamanında düzenlenmiştir.

İçinde istanbul olan her şeyi hep çok sevdim. Okurken alıp götüren satırlardı.

saadet bu alem tarafından 12/30/2013 3:33:51 AM zamanında düzenlenmiştir.

çok güzeldi sevgili şair,çok güzeldi=)

güneşi bekleyen sabah gibi, beklerken sabahı, ağlayarak uyumak istedim şimdi.... yüreğinize sağlık...

:( çok sevdim..