düşlerim kırılgan sıkılmış ömrüm
kamburu çıkmış bir gölgeyim şimdi
ruhumun odası dertle tükendi
göz kapağımda kan birikir an, an
hep ben miyim ben mi, hayaller kuran.
içimde cenk eden, nefsimin sesi
koparır aklımı kirlenir vicdan
hayır gelir mi hiç böyle yolcudan
ne kıyamet dinler ne son noktayı
sahibim sanmışım hain ustayı.
sonsuzluk içimde aşılmaz duvar
dilimde kördüğüm gözlerim de nem
o an bir korkuyla kitlenir çenem
kapanır ellerim, çekilir ayak
üşüşür başıma, bir telden bin ak.
her
özlemi kalan anlara düştüm
hayatın tadına varmak için
bu yüzden kalbime oturuyor kin
bakışımda kaldı tatlı bir hayat
beni affet, affet ulu hakikat.
Cevap Yaz