bir anda oluverdi herşey

bozuk havalarıma
mavi bir gülüş dokundu,

ve kapıları açtı

kara iklimin değişmeyen yüzünü
kılıç gibi keserek.

ey ! baharın sevdiği kadın
seni görünce
zamanla olan savaşımı unuttum.

nefretime bakışlarını püskürttükçe
zihnim sana vurlmuş kalbimin
ritminde yorgun düşüyor her saat.

gözlerinde uyut beni
ıssız karanlıklardan kurtulsun
küfüre dayanmış ruhum.

içimde düğümlenmiş
bütün acıları mı böldün,

nabzını yitirmiş
köklerime yeniden
güzel heyecanlar bağışladın.

sen beni hor gören bu hayatın
kirli ellerinden alacak
hünere sahip göklerin kızısın.

dudaklarımda senin için
her gece biriktirdiğim
güzel sözleri sıralasam

dilim zaptolunmaz
hallere düşer diye korkarım.

sevgiye hizmet edecek
bu ruhuma seni bağışladığı için
Tanrı beni sevmiş olmalı,

içimi kaplayan tutsaklığımdan
beni özgürlüğe bırakacak

küçük bir sevgi titreyişine
o kadar çok ihtiyacım var ki,

uzak mesafelerde avunan
adamlığıma bir dokunsan diyorum,

dağılıp giden ömrümün
yokuşlarında tükenen

onca ümitlerin mezarında
haykıran küçük bir çocuğun
sesini bulacaksın.

yalancı yaşama sindirilmiş
bu bedeli ödenmiş tenin
her çizgisinde kayıp zamanların
kirli şahitliğini yatırıyorum.

bu kaderin oyununa karşı
seni çıkarsam,

toprağın acıdığı
iki sevgili biz olurduk
asırlara ismimizi yazdırıp.