Bende özledim be yâr, bende.
Mehtabın renginde nefesini dinliyorum her gece.
Gözlerim geceye yorgun, sana hasret.
Rüyalarım da olmasa diyorum içimden,
Yetim kalırdı dualarım, hep eksik.
On dokuz yaş AŞK’ı bu yaşadığım,
Göz bebeklerimde kaybolup giden hayat arkadaşım.
Kalp kalbe karşı derler, bu karşılıktan çok aynı’lık.
Sabrediyorum geçecek seneler üzerine,
Çünkü sen benim…
Cehennem sessizliği olsa vazgeçmem,
Dalgalar vursa yetmez, buz tutmadan.
Hazır mısın benimle buzullarda donmaya ya da yanmaya.
İşte yâr beni böyle sev, ölçüsüz.
Sonunu düşünmeyen bir kahraman gibi.
Aşkın kitabını bilmem ama benim lügatımda aşk beş harfli.
Dayanılmaz bir acı yaşatma bana, dayanamam.
Ki görmediğim bir gün bile olunca dayanamıyorum.
Ben bir tek kadın sevdim böyle yüreklice,
Onun yoluna geldin kayıp bir şehirdeyken.
Şiirleri sana yazdım, geceyi sana…
Sana sarılınca duruyor tüm saatler,
On dört bahar geçiyor üzerimden.
Gittiğin uzaklardan dönmeyi de bil yâr.
Hatta hiç gitme-sen!
Rüyalarında hep gör bizi,
Bizi biz yapan değerleri ezberle.
Ayrılığa inanma sakın rüyanda bile…
Senle ben ayrı kağıtların aynı yüzüyüz,
Eşitiz hayata bakış açımızla, görüşümüzle..
Gözlerin yâr, gözlerin her şeyi çağrıştırıyor,
Kötü biri olmadığımı hatırlatıyor bana.
Sevginin gücünü, özlemi anımsatıyor.
Susuyorum, susarak özlüyorum seni o an.
Sükutu bir hayal kaplıyor yatağımı,
Varsa sen yoksa sen kesiliyor her yer.
Seninle keyfi yolunda hayallerimin, umutlarımın.
Her şey güzel olacak diyor kalbim,
Aynı şehirlerde olmasa(k) da olur(uz) biz.
Çünkü ben çok ama çok aşık bir kalbi taşıyorum içimde.
Biraz budalaca, biraz eşşekce.
Ama mutluluklara uçuyorum seninle.
Başka türlü bir şey bu aşk demek yeter mi?
Biliyorum fazlasıyla alışacağız ve bal gibi de akacağız;
Bu hayatın kıyısındaki tüm vakitsiz güzelliklere.
Sen de vaktinden çok sonra gelmedin mi yüreğime?
İşte bu dedim, bu kadın!
Adı aşk olmalı, tutku olmalı, her şey konmalı, yazılmalı…
Gözlerine teslim oldum yâr,
Kurşun adres sormuyor işte.
Zifiri karanlıkta bile geceye yeşili düşüyor.
Beyazlatıyor tüm karanlıkları.
Bir hotel çağırıyor bizi uzaklardan,
Kimsenin olmadığı bir yerde, sessizliklerde.
Ve inan kimse olmadı sen gibi, olamadı…
Uzaklardan geldik ikimizde birbirimize,
Sevgiye muhtaç çocuklar gibi açtık yüreklerimizi;
Ben geldim, sen geldin, biz geldik…
Yaşadığın şehir geliyor aklıma,
Ankara off ankara diyorum.
Sen sevmediğim şehir nasıl da kıymetlisin artık.
Nasıl da seviyorum seni yâr!
Düşün Ankara’yı bile sevmeye başlar oldum, şanslı kıldım.
Tüm zamanlarımın sahibi sensin,
Tüm güzelliklerimin sebebi de.
Sen en güzelsin! Kalbime, tenime, ruhuma…
Hoş geldin yâr! Hoş geldin.
Bir armağan gibi doğdun dualarıma.
Şimdi ne ekmek ne de su,
Sadece sen ol yeter bana.
Ben bir ömür razıyım esirin olmaya….

16/09/2013 ‘’Bizi Anlatan Şarkılar Konçertosu’’