Gürcü Kuşları... o zamanlar bende üç gül açardı heyamol güller... başımda yedi renkli kuşlar kanat çırpardı ve hiç gülmezdi onlar... o zamanlar bende üç gül açardı pembeydi yanaklarına eş değer kırmızıydı daha yeni açmaya başlayan leb-i gonca sarıydı saçların gibi kusursuz ve başaklar gibi rüzgarda dövülen heyamol gülleri sarkardı taş duvarlardan yaprakları seyrek seyrek gülüşü içten, sıcak, çocuk saflığında kirpikleri mısra mısra dokunurdu aydınlıktan karanlığa başımda yedi renkli kuşlar kanat çırpardı her biri başka bir coğrafyanın köyünden gelme her birinin bir hikayesi vardı sürü sürü kardeşi sürü sürü isimlerini yazardı bulutlar ve hiç gülmezlerdi onlar... ayaklarında prangalar siyahtı yüzlerine bakan yüzler (!) siyahtı ağıtlar doldurmuştu kulaklarını bin yıl konuşmadan sustular kapattılar gözlerini nihayet öldü gürcü kuşları ... |