Ölü denizHala duruyorsam o dik uçurumlarda Hiç korkmuyorum, korku öldürmez bizi Rüzgârın yukarı üfürdüğü aynı dalgalanmalar On yerinden çatlamış toprak Gece yarısında düşmüş yarım ay bildirisi Kanatlarım var, birazdan taçlanacağım ben de Bulutlardan yağmur çekmeyi bilen O kopkoyu mavilik Gözkapağımdan akan altın teller Yeniden kendi yansımasına dönmek isteyen Zeytin ağaçları gibi Oradan görüyorum kapıya geliyorlar O sarp kayalıklardan binlerce su kuşu ve ırmaklar. Yüzümü tut lika avuçların terlediğinde Az biraz ışık lazım Az biraz nefes... Aysu |
kuyu, hayat ve kayalar. en çok kayalar.
ve ben yine şiirin tersinden daha bir sarıldım, sarmalandım
çok güzeldi