K/alem...
Aşktan düşen bir tohum çatlağıydı kalem,
Kelam olup Adem’e fermanlar yudumladı yer Gök açtı kanadını avazınca Sulandı, damarlarımızda kırmızı sürgünler, Yollar gibi her biri, kalbe vurgundu … Suskundu dünya, ay düşen duvarlar soğuk Yapışkan bir gölge gibi hasret meskûn Unutkan bir yalnızlığın ellerince hercai Aç gözlerin ateşinde taşındı mütemadi bir sancı Firavunlar, yezitler doğdu gün doğumlarından Ve zulümler yazıldı kitaba insan yazılandan. Tutunmak için Havva’nın kokusuna Bebekler koklandı aklanmaya derman Anneler kutsandı Şiirlere asıldı vicdanların pası, şairler kutsandı Emzirsin diye kalemleri Habil’i Aşkın ilk harfiyle başladı tüm alfabeleri… |
güzeldi saygımlasınız