“Kendine özgü harfleri, kelimeleri, cümleleri olan bir kitaptır yaşam. Ya okumayı öğrenir ayakta kalırsın, ya da ağır bedeller karşılığında o sana öğretir.”



Sirenler, motor sesleri,
İşportacı, tüp arabası, çaycılar
Ders çıkışı okul önleri.
Kalabalıkların hengâmesinde savrulmuş bir akşam
Çarpışan milyarlarca kelime
Atmosferde, çığlık çığlığa bir yaşam.

Suskunca anlatır hikâyesini
Ezberletir suskunca bir şarkıyı
Perdenin ardından,
Bir sükût makamında hak yaşam.

Sustum…

Sustukça tanımaya başladım
Tanıdıkça sevdim,
Sevdikçe öğrendim…

Annemi tanıdım,
Bildim arzularımı ertelemeyi,
Şikâyet etmeden yaşamayı,
Merhametin nasıl benliğin önüne geçip
Düşene uzanan elde fedakârlık olduğunu.

Güçlü olmayı, dik durmayı,
Yüreğin kanadığı anlarda dahi
Gülümsenebileceğini tanıdım babamda.
Memleketin, insanların
Ve bir kadının nasıl sevileceğini.
Gördüm;
Küçük hesapların dünyasında büyük yaşamanın
Sevmekten geçtiğini.

Acı sözlerin dermanını,
Dertlere, sırlara,
Suçlara yaslanan omzu bildim dostumda,
Saatin kaçında ve nerede olursa olsun
Gel dediğimde geleni,
Güveni bildim.

Büyüdüğümü anladım kardeşimde,
Zamanın akışını dinledim.
Susmayı, altta kalmayı
Paylaşmayı ve öğretmeyi sevdim.

Çocukların gözlerinde gezdim
Sevincin ve umudun yurdunu,
Ve çizgilerinde ihtiyar yüzlerin
Sabrın ve kabullenmenin
Hüznünü içtim.

Seni tanıdım,
Kaderimi bildim.
Öğrendim;
Öğrenilmesi en can yakıcı şeyi
Önce kendimden,
Sonra da senden vazgeçmeyi…

m.abırgan/24.03.2011