Sentetik
sabır rengine dönüşmüş gülün
güz fısıltısıyım sözcüklerim yorgun kıpırdayan tek harf yok biliyor musunuz mevsimleri saymaktan vazgeçtim bulutların göğü kabullenişi gibi seviyeli sessizliğim kendimin ötesi sonsuzluğun bulunmazlığınca silik bir dağı tırmanıyor kederim çitlembik kokulu yanıkları çatırdatıyor gönlüm nasıl da mahsun, sessizliğim benim kopsam acıdan parçalansam,,, cesur çok cesur, yalnızlığım benim Tanrının kadın çocuğuyum var oluşumun üstüne basıldığında avucumda kanar hayat çizgim biliyor musunuz kimsesizdir kadın bilinci ekmeğimizi eteğimizi aşkımızı acımızı çevreleyen her şey dilsiz ve yasak derinimde gizim ve mahrumiyetim tıpkı diğer ötekiler gibi... yaşam öykümün ıslaklığı gözüme biriken mahşeri kalabalık renkleri çürüyen gökkuşağıyım serüvenimi didikleyen alev dilli kuş hüzne doymuş yolculuğum son kez yağmura uçalım mı... |
olmasamıydık derim çoğu zaman..
yüreğine sağlık şairem...sevgim saygımla..