bir şarkının arkasına takılıp kilometrelerce yürüdüm
uyuşuk günden sır kokulu geceden
ağustos böceğinden kar tanesinden
öyle dalgınım ki şehirden uzaklaştım
aldırış ettiğim yok
yolculuğum biletsiz
uyarı levhası yok, hız sınırı yok
ayak izim yok
ölümsüz intihar deneyimidir bu
rotam yok

suçüstü yakalıyorum kanımda kıvılcımı
düşünürsem yanarız
bellek kaybı yaşamalıyım
masalım ben, zamandan kovulmuş
cümleye dönüşmemeli sızı
kendi içinde saydamlığa ulaşan insan
göğe tırmanır, yeraltına iner
o hiçlikte sıkışırsak patlarız
hayat bir girdabın içinde, içim kus
ruhum embriyo
kalbim protez
arızayı onaracak Tanrıyı bulmalıyız

yeryüzüne soracağım çok sual var
yağmurlu bir günde ormanda kalmak gibi
bilmek üşütür vasat bir hayalciyim aslında
duyguyu saklamak ölmek değil
şiire dökülürsek ısınırız

tüm ışıkları geçtim kirden pastan
ekşiden tuzludan ruhumu geri aldım
astronot değilim uzay mekiği de
gökdelenleri avm ler aşağıda! kaldı
işportacı aşk adamları da
siyasetçileri az gayret ayın arkasına sakladım
omriğimde bulutsuzluk özlemi
güneşe bakımsızsın dedim, yerini aldım
kanımda tankları devirecek güç varmış
dudaklarımı toprağa uzattım

öpersem yeniden yaratılırız...