Nazende Demlendi AşkYağıyor içime vesikalık gülüşlerin Serinletiyor kaderimi çukuruna düştüğüm gamzelerin. Yıkım tümcesinde dilsizim kendimle bu günlerde... Yeşeriyor dudaklarımda yeniden yeşil bir yaprak mazinin gül dalında. Bulaşıyor eski bir sevda köklerime. Can suyu oluyor kaderime. Soluduğum yorgun kuş lekeleri yankılanıyor sol yanımda Tutuyorum nöbetini yaklaşan adımların. Aşk harfleri sürünüyor sesime destansı ateş yanıyor tarih merdiveninde. Yaslanıyorum bir sürü kafiyeye gün ışığı dökülürken saçlarıma. Geziyorum yeşil bir vadiyi koşar adımlarla. Yokuşlar bitmek bilmese de İki dağ arasında aşk kanamakta. Biri dostluk biri sevgi ikiz doğurur parantez arasında yanıp yanıp söner Süveyda... Vurulur perinin çırptığı kanatlarda uçurmak istemediğim sevdam. Uğuldar poyrazımda pastoral bir aşk... Ezberden çizerim sevginin tüm renklerini. Gülkurusu bir sessizlikte iliklerim yelden gömleğimi. Kaç efsane çıkar mitolojide Bizim gibi dolaşır el ele... Araya özlemler dikilse de; Melankolik tohumlar sürülür aşkın kır bahçesine. harmanlanır saadet kucak kucak. Sarılırız sevi örgülerine mevsimsiz esse de rüzgarımız. Ferda Özsoy |
Melankolik tohumlar
sürülür aşkın kır bahçesine.
harmanlanır saadet kucak kucak.
Sarılırız sevi örgülerine
mevsimsiz esse de rüzgarımız.
Bir akdeniz meltemi gibi sade duyguların...... Nisan yağmurunda ıslanırcasına duy0gu çisesiydi dizeler. sağolun efendim.