14
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
2296
Okunma
• Ve sen çocuk sakın ağlama.
Ölmedin ki
Cennete düşen kokun hâyla burnumda… *
//
Gök kubbeden düştü adım sonra.
İki parmak ötede bir çığlık!
Ve göz çukurlarına düşen bir ağıt…
Ölüm acı
Ölüm ayrılık
Kara çaputla bağladılar gözlerimi.
Ve ilk defa çırılçıplak öldüm.
Perdeleri kapanmış bu şehrin!
Önümü göremiyorum.
Şimdi;
Bildiğim tüm yüzleri unuttum.
Ölüm dahi.
Sonra
Zaman sustu karanlığın ceplerinde.
Çığlık çığlığa…
Kör bir saatin iç çekmesiyle durdu hayat.
Ve dilimde yıllardır biriktirdiğim duâlar
Avuç içime dağıldı.
Sonra
Şeytanın ateşinde yandım.
Artık bir anne duâsı yetişemez imdadıma.
Ölüm zemheri
Ölüm gözyaşı
Zamanın çok ötesinde
Çocuklar ölüyordu.
Ve ağlıyordu(m)(k)
Önce bir tufan başladı gözlerde dağılan
Sonra bir cenin ö l d ü ana rahminde doğmadan!
T a n r ı m
Kuşlar uçmayacaksa bu şehirden
Ve çocuklar gülmeyecekse artık ulu orta
C e l l a t
Kır(sın) boynumu gên çığlığında!
5.0
100% (29)