diyemem "seni hiç sevmedim"Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ki yorulmuştum bir metroda defalarca eli bırakılmış çocuk gibi
bütün adamların yüzleri sana benziyordu üstelik bense korkak kırmızı şapkalı kız ve bu şehir ağzı kocaman açılmış bir kurt "saklanmamın karşılığında omzuma sihirli bir pelerin bırakmıştı" Polyanna... ısıtacağını söylemişti babasızlığımı her düş/kıran yağmurunda ve ben hep kaçtım sonra oysa çocuklar kolay kandırırlar kendilerini sıkıldım bu oyunun avuntusundan çözdüm o yalanın pelerinini.. ben seni..... (belki yalnız ... mutsuz belki ihtiyar ve huysuz ama belli ki sensiz fakat seni sevmenin o eşsiz hazzıyla öleceğim… ) ... vazgeçebilirim senden mesela şiir yazarken kramp girebilir düşüncelerime ve ben bir gerçekten kurgu yaratabilirim bir klik sesiyle tutuşturabilirim kağıtsız bir senaryoyu -beni rahat bırakın şimdi duygularım dilimde neşter sessizliği ve bir cerrahı yok henüz ifadesizliğimin bu şehirde çok fazla adım gürültüsü ve gereksiz kar yağışı var nasılsa birazdan kapanacak kalbime inen yokuşlar sizden de kurtulacağım vazgeçebilirim senden söker gibi gecenin duvağını gök/yüzünden ya da çekilir gibi deniz kumundan öyle soyunurum tenimden uyutup narkozla ruhumu evet unutabilirdim seni içimdeki kalabalıkları iteleyerek, açılın geçeceğim deyip elimin tersiyle silip öpüşünü dudağımdan cebine bir bahşiş gibi iliştirip *seni hiç sevmedim*i yürüyebilirdim üzerimden (ezip kalbimi) ve inan ki vazgeçebilirdim senden öğretmeseydi annem küçücük bir kızken -yalan söylemenin günah olduğunu- de_soulmate |