Baharı bıraktım taze yüzüne
Öbek öbek gelincikler açsın diye
Ne çok severdin kır çiçeklerini
İlla fal baktığım papatyaları
Yüreğinden kopmuş da süslüyormuş alemi
Öyle derdin ve gülerdin
Gün kıskanırdı
Kopuk yel çıldırırdı
Gülücüğüne kuşlar konardı
Semanın özgür yürekleri
Sevdanın dilsiz neferi kuşlar
Gül düşürürlerdi fikrime
Kulacına sığmayan dipsiz mavilikleri
Neşeyle sürerlerdi esmer yüzüme
Yüreğinde sararan resmimi sildin öyle değil mi?
Belki gözlerimdeki gam kalmıştır
Tek sermayen geriye

Ilık bir yel koparken yüreğinden
Baharı özlemin diliyle sevdim
Kışa reva görülen gönlümle
Damla damla dökülürken ufkumdan güneş
Bulutlar inerdi saçlarına
Kardan beyaz bulutlar
Taçlanırdı başın
İri iri dökülürdü saçlarına yağmur
İri iri bakardı gözlerin
Yağmur durulurdu kirpiklerinde
Dupduru yüzünde güller açardı
Gülistana dönerdi gönlüm yine

Fırtınalar koparken oyalı ruhundan
Söküp alırken yüreğini gömdüğün yerden
Dilini kirletme
Olmak istediğin yerdesin
Baharın göbeğinde kar düşürme yüzüme
Olduğun gibi kal
Kırdaki çiçekler gibi
Nefretimden dahi aşk akar
Bu aşk yalnız seni değil
Şart olsun ki koca dünyayı yakar
Uslu dur çocuk döneceğim
Beşinci mevsime kadar
Seveceğim ahdim var
Seveceğim seni ölünceye kadar…