~~


Şiirin yoluna düşünce adımlarımız.. dedik o kadar uzak değil kalp ile zihin arasındaki mesafemiz.
hangi yol vardı ki aşılamaz olsun…yeter ki yollara düşen gölgemiz olsun.
her şey varlığını bu denli ispat ederken bir kalbe.



~


Şiirin ilk bölümünün bizde çağrışımları bunlarken kırmıza değdi gözlerimiz.
Aşk’a en yakışan renk~ şiirin aşk’a bulanması.
Biçâre bir seslenişin sızısında hasreti yudumlamak nasip olmuşsa kucak kucak sarmak hâk değil mi?.



Dizelere değen hüzün bir yalnızlığa sürüklenişi ortaya koyarcasına ispata meyletmişken kendini..şairin kendini sorgulamasıyla yüzleşiyoruz.
Bu en çok da Şairin kendi kendiyle hesaplaşması iken biz de kendimizi sorgular içinde buluyoruz.


Şiir çoktan içine almış bizi.





~~ Güne gelen şiirinizi tebrik ederim. Saygılarımla.




(“gözlerin bilmiyordu derinliğinini “ … bu dize derinliği şeklinde olmalı sanıyorum ki. )

insan kendine sığınırken, ömrün karmaşasından istese de kaçamıyor. Ne çok şey kayıp gidiyor elimizden, zamansız yaşıyoruz hayatı kimi zaman..

Kırık harfler düşüyorsa satırlara sevmenin her rengi vuruyordur insanın en kırılgan yanına.

Sevmek en çok maviye yakışır, çünkü mavi huzur ve özgürlüktür. Yener bey yüreğiniz hep mavi kalsın, kalsın ki her sevda her umut ömrünüze doğsun.

Hayat sevmekle başlar doğayı, çocukları ve kimi zaman da bir sevdayı. Yolunuz aydınlık olsun kaleminz gibi saygılar.