Öyle bir susuyorsun ki bazen
Öyle bir susuyorsun ki bazen
Izdırabın kalbine sefere çıkıyorum Yüreğimde koca bir ülke yanıyor Yıkılıyor hayal gücümün bütün kaleleri Öyle bir susuyorsun ki bazen Dilimde masallar epriyor Çürüyor sanki dünyanın bütün serçeleri Kendime sarılamıyorum kollarım kelepçeli Öyle bir susuyorsun ki bazen Anlamsız bir korku kaplıyor evreni Sanki depremler olacakmışta Kaybediyorum tek sığınağım olan kalbini Öyle bir susuyorsun ki bazen Kendimden bir daha haber alınamıyor Bulutlar şehrin elinden tutmuşta sanki Fırtınaya doğru yelken açıyor. Öyle bir susuyorsun ki bazen Notalar katlediliyor , şarkılar kendini asıyor Sesler irtica ediyor başka bir gezegene Kulaklarımda “seni seviyorum “ deyişin kalıyor ... Arzen Ata |
Marifet o suskunluğa yaren olabilmektir.
Tebrikler arkadaşım.
Sevgilerimle