Viyolonsel Konçertosu
Zamanın birinde bu gün
Dünyanın rahmine bir umut düşmüş Çiçekler hep bir ağızdan seslenmişler Ey yalnızlık grisi Ey Quasimodo Koklamak kamburlara yakışmayan bir elbisedir Uzaklaş ; üstün başın düş yaması Ordan çıktım, kalbim kendini umuda zincirlemiş halde Çok haber saldım gelmedi benimle Can damarlarım tıkalı bir haldeyim Şimdi beton tacirlerinin yönettiği bir ülkede Çimento torbalarından bir kule yaptım kendime Yağmuru hesaba katmamışım hay aksi Uyandığımda çoktan hapsolmuştum katı kurallara Beklemek elimden tuttu; kalkmış takliti yapıyorum Unutmanın manşetine yaldızlı harflerle yazmışlar adımı Üçüncü sayfa bir haber kovamında davranıyorum Sen okuma. Pırıltı çiçeklerin görünmeyen rengidir Görmeme izin verdiği tek şeydi şu hayatın Anlamsızlığı seçen viyolonsel konçertosu Yolların uzadığı yerde çalıyorlardı şarkımızı Bense koklamaya koşullu bir terziydim Dike dike bitiremedim söküllerimi Afedersiniz bayan Esmeralda Arzen Ata |
Çok güzel ve duygusal bir şiir okudum, yüreğinize sağlık…
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..