I


bu şiir
sesini duyamadığım tüm sulara serin bir sitemimimdir

zaman
neden acıtıyor ki bizi bu kadar



g/örülen anların kadranında kokuşan düşüncelere inanmayı boş ver
ve de bana
donan bir nehir ahraz düzenlerin elinde ne kadar erir
öldürmeden süründüren kapital denen bu zehir
d/üzgün vicdanlara laparoskopik cerrahidir
bilinçaltı komplikasyonlarında yarım kalan her satır
yazmak istediğimiz değil de
okutulandır bize kararmış çerçevelerde
ve cehalet
beynimizin epriyen yeridir
parçalamaya koşullu neşterler biriktirir






II


bu şiir
elini tut(a)madığım tüm kadınlara en derin selamımdır

ayrılık
neden acıtıyor ki bizi bu kadar



düşünce aşamasını tamamlamamış kalemlerden damlayan hikayelere aldırma
ve duy sen de
kendini karaya vuran ölü bir balıktır bilince biçilen ceza
yosun tutan mercanları parlatmaya meyilliyken içimizdeki sevda
kendini hikayemizin yankısında b/asıldık seninle
ayrılık en çok aşka yakışır
dalgaların eteğine tutunup rüzgara muhalefetimizle
en çok derinimizde karşılaşırız kendimizle
ve aşk
serindir her mevsimde
suyun ve tuzun hatırasında yaşa benimle




III



bu şiir kirlerini yunamadığım an(a)karaya direnen kelamımdır

düzen
neden acıtıyor ki bizi bu kadar



safsataların şiddetine tutuşturulan apoletlerin sihrine aldanma
ve konuş benimle
üçüncü sınıf halkların ezilmişliğidir bu dünya
karanlık gölge büyütürken çocukların düşlerinde
peçeli bir gelecek enjekte edilir aydınlık yüzümüze
burkasından görülebildiğince
özgür bir dünya için sıfır sorun elbette
ve çığlık
patlamaya hazır bombadır sınır içimizde
çekelim pimimizi
ve bağır
bağır
bağır
bağır benimle

...


Arzen ATA