seni sevmek
daha dün kadar uzak
bütün zamanlar sendin yanılsamanın ölüme kulak verdiği metruk şehirlerde kim bile bilirdi Troya’nın yanacağını köpükler içinde kalmış denizin haykırışı kim duyabildi ki bu güne kadar dalgaların suskunluğundan taşan yüreğimi bütün denizler değişiyor dalgalar işgal edilip ,okyanuslar düşüyor bir çağ daha kapanıyor ömrümden kapanmıyor sana açılan kapım kaybetmek benim ceplerime sığmaz külle dumanın kardeşliği gibidir sığ gülüşler yakar samimiyeti ayırt edebilmenin kaçınılmaz sancısı ile farketmenin yalnızlığı tüter yüreğimde saçların tanrıçaları çağrıştırken zaman ve mekan gözlerinde duraksar güzelliğin gölgesiz duruşu gibidir seni sevmek büyükçe alırdım seni yüreğime seneye de giymek için tenime daha dün kadar uzak; aklımdan geçiyor gözlerin dalgalar soğuyor, kuduruyor fırtına ölüm bile unutuyor kendini ah! gördüğüm o en güzel dudaklar öleyim ; yüzüme örtünsünler sesini saçların mezarım olsun toprağıma eksinler nefesini Arzen Ata |