“kül ve rüya”duygular para etmiyordu kelime pazarında ben de yüklenip koskoca bir çocuğu yatırmaya götürdüm yalnızlık y’atağında gecenin en y’anıcı yerine şiirler y’azdım İmgelerim dalınca bilinç altı uykusuna kül ve rüyadan sonra sabah oldu yine sana uyandım günlerim geçmiyordu ayın kaçı olduğundan haber alamadım yıllarımı kayıp hayatlar müzesine bağışladım artık emanet bir takvimi yaşıyorum bütün geç kalışlardan sonra çıkınımı yokladım boştu sanırım sana acıktım kalbimin sesinden anladım sonra kalkıp yatağımdan kendime beklemek salatası ısmarladım tuzuna u’mutsuzluk katmışlar yiyemedim aklıma telefon numaran geldi gururumla aşkım arasında örselendim susmalarını gitmelerini hatırladım arayıp seni y’andığımı söyleyemedim Arzen Ata |