USÜL UYAK ,DİL SENDE,
SEMAYA UZANMIŞ EL SENDE,
GÖNLÜNCE HEP GÜL SEN DE,
MÜKEMMELSİN BUNU BİL SENDE...

şükür

"kimse bilmedi
kimse sezmedi
üç-beş kendini bilmez saç teli sattı sırrımı
o günden beridir de yaslamadım kimseye sırtımı"

İnsan,insana can kadar yakın ama,cihan kadar uzak...Öyle der şair"ne bilsin eller derdimi..."Herkesin derdi derinlerde...Güneş dediğimiz herşeyden saklıyoruz ruhumuzun labirentlerinde herşeyimizi...Ve,zaman şakaklarımızda dokununca gönlümüze,ayna denilen bir yerde...Maaledef ki yaslayamıyoruz kimseye sırtımızı...O yari buluncaya dek...Ve,zaman usulca dokunuyor o güneşi yasak ettiğimiz yerlerimize...Ve,önce illa da illa yar soruluyor önce ve taht kuruluyor ardından...Of şairem,herşey o kadar hızlı ve fani ki...Ruhlarımız bazen çok gerilerde kalıyor...Ve,zaman naifçe dokununca ortaya yayılıveriyor tüm gerçekler...Kral çıplak desek de..."Dönülmez akşamın ufkundayız,vakit çok geç"mısralarının ezgisi savuruyor bizi işte böyle...

tebriklerim,zaman kavramı ve içimize dair dile getirdiklerinizle,tercüman oluşunuzadır,derinlerde sakladıklarımza...selamlarımla...

Tebrikler,
yüreğinize sağlık,
sevgimle...