ben bilmem sadece uyuyordum
otlar değmiş değmemiş bilmem
ben uyuyordum

çok şeyler konuşmuşlar arkamdan
ben bilmem
ben uyuyordum
sonradan duyunca hiç üzülmedim değil
insan bir yerlerde kendinden bahsedildiğini bilse
biraz uyanır ama
güller uyanmaz
seviliyorsa seviliyordur zaten
zaten biz dünyaya caka satmaya gelmedik
rengimiz de yoktu beklentimiz de

sen velii sin çok şey sorsam bilirsin
biz yokken neler duydun
ne bulanık sözler işittin
ben onu bilmem
ben o zaman uyuyordum zaten
ama bakılınca tepeden tırnağa basit
basit bir diken batsa ah çekiyor insan
ben duymadım komşumun acısını uyurken

olanları değiştirelim dersen
beni düşlerimden ayırıp kuvvetli kılmaya çalışma
ne şiir bilirim ne de bulutların ötesini
vursan kafama ağlamam
dank etmiyor kaderim işte

zor ve bulanık tanrı aynalarında üç beş yıldız
kimin sesine cevap verse kutsal sayılıyor
içim biçim değiştirip rengine dönse
tamam burası da tamam deyip
daha ileriyi
duyacak bir his var mı
var diyorsan uyandırmayın bizi

sancılı olmakla meşgul şu garip ağzım
kendi tenini sıyırıp ruhunu tanımaya gitse
ölümün ucu gibi sonsuz bir sessizlik
tamah edip yüzümüze bakmaz
bak kimler gelmiş saçmalıklardan
atıp tuttunuz
hakikat burada
gücünüz yok bittiniz
diyenler geri çevirirse bizi
yok olup silinsek de
sakın uyandırmayın bizi.