Abartılı Güneş Yanıkları
Benim filmim tam burada başladı,
Bu koltukta, bu ıslak kül tablasında, Yağmurun yıkadığı bu camekan arkasında. Gittekçe uzayan cümlelerin, Saçmalamaya başlayan noktalarında. Zamansız virgüllere, cevapsız soru işaretleri. Mavi, kırmızı, sarı, pembe noktalar. Uzayıp giden cümleler, son bulan filmler. Soğuk karanlığın tam ortasında, Hışırdayan meşe yaprakları, Uçuşan yarasalar, Pencerelere çarpan güveler, Ve bir çığlık. Kırıcı söylemler, espritüel yaklaşımlar ve usulca serilmiş asfalt yollar. Batan bir güneşin ardından neler söylenebilirse, işte onlar. Ya da unut hepsini. Halüsinatif otobüs camlarına karşı acı dolu bir gülümseme. |