Umudun Kandili GüneşDoğanın misafir bayırında bekler güneşin başkenti. Dizer bulutları pencereye sallanır afacan ve sarışın. Alır asırlardan hızını terler kendi doğumuna soyunan geceden sonra... Süzülerek geçer çiseleyen yağmur sepetinden. İlerler umarsız günde mayalanır aydınlığın kandili. Dillenir yüreği sevgiden tüter evrenin sofrasında. Kara saçlı zamanın zülfü uzanır kekik kokan türküye... Dolaşır kapı kapı Sürüklenir ateşe canı. Kıpkızıl alevinde coşar şarabın kırmızısı. Delice çiçek açar sabahın mor filizi... Kucak görmemiş umutların harmani ininde. Dolanır kırmızı bir atkı ile Hadi geç der demokrasiye.. Ferda Özsoy |