bir bulut oyalandı
tam bir ölüm değildi istediğim
kaçıp gidiyordunuz
durun size bir şey söyleyeceğim
bir şey söyleyeceğim size
çaresiz ağzınınızı yukarıya bükünce bildim
bildim ki gece sakınan ışıkların gündüze dönüşü vardı
oldu mu
sığdı mı kalbimiz
düşürdüğünüz zamana

şarkılar yardım ediyor bana
bildiğiniz gibi bir düzen değil
daha ileri
yardım ediyor bana rüyalarımdan bakan tanrılar
sizede bir yudum versem içer misiniz
kaybolup biraz
kalbimden geçer misiniz

soru üstüne soru çok sıkıldık
bir de
öylesine uğramıştık sofranıza
bir resminizi alıp gidecektik
kendimize yalanlardan bir yalan seçecektik

çocuk olurum girersiniz koluma
hemde şaka yapar gibi değil
şu mavi dalı gördün mü
gördüm
şu yeşil bulutun ucunu
ya o yakılan otların kokusunu duydun mu
güleceğim
çok fazla oluyorsunuz çok
sadece bir şiir yazacaktım kendime
ne gereği vardı hatırlatmanın geçmişi
ne gereği vardı üzülmeyin demenin

artık gidilecek bir yer kalmadı rüyanızda
o eski ben ben değilim
karanlıklara boyandık
renklerimin arasında ki o ilk beyaza
kanıp da sakın sarılayım demeyin
gözlerinizin derinliğine taş atan o çocuk
o çocuk ben değilim.