Tâ Âdem’den bu yana, bunlar yapışık üçüz
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ.
Bu duygudan mahrumsa, neye yarar o kişi
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ.

Yahudi, ateistler, Ermeniler ve Rumlar
Hâl diliyle konuşur, ağaç, bitki ve kumlar
Hayvan ile deliler, bu üçünden mahrumlar
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ.

Eğer meşrû gördüysen, içki ile kumarı
Bu üçten nasip yoksa; orda yersin şamarı
Akıl kıt, îman eksik, çatlamış ar damarı
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ.

Nefis ise insanı, şişirdikçe şişirir
Bunun üçü bir olsa, ham kişiyi pişirir
Bununla da yetinmez, yolun dağdan aşırır
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ.

Akıl yoksa ilim yok, ilim yoksa îman yok
Îman yoksa hayâ yok, bundan mahrum olan çok
Sûreti insansa da, sîret yönü mâlum “…” (*)
İnsanı insan eden; akıl, îman ve hayâ…

20/09/’13
Hanifi KARA

(*) Affedersiniz

Not: Allah, Hz. Âdem’i yaratınca O’na seçebilme özelliği verir ve şunlardan birisini (akıl, îman ve hayâ) “seç” der. Hz. Âdem biraz düşündükten sonra aklı seçer. Îman, “akıl nerdeyse ben oradayım”, hayâ ise, “îman neredeyse ben de oraydım” der ve aklın yanında yer alırlar… Çünki; aklı olmayanım dini yoktur. Hayâ îmandandır…