sarı ovaları güne uyandıran bir sabah
akşam konuşmuştuk ya
bulutların arkasına sakladığın bir öyküyü
ve heyecanını gizleyemeyen bir korkuluğun
aydınlığa çıkan gülüşlerinde
ne kadar da cesurmuş dünya

tozu dumana katıp gelen merhaba
ışıkları üstüne asmış fenerler gibi
uyumaktan kaçarcasına
bu esintiye yeni sevdalar anlatmanın derdinde

arzın ilk kokularını getiren macera
o eski kartal yuvasının dibinde
çığlıkları donmuş bir yavruyu hatırlatıyor bize
çoğaldıkça ışıltılar
nabzı atıyor yeni doğan çiçeklerin

renkler koşarken kızışan hayallerini içimize
katmanın hülyası ile buluşturdular bizi
mor desem az kalır rüya
az kalır
az kalır yok olmaya

buğulu sislerimi ağlatmadan sarılsan bana
ve sana dokunmayı neden anlatamadığımı düşürsem senelere
baka kalırdın ardımdan
kaybolan sevgilerinle.