mukavvanın dörte biriydi payımıza düşen
gözlerin yaşlı garında
tahammülsüzdü kabul
arayışların bini bir parça
hep merak ediyordu kahrolası endişe
ulaşmaya çalıştıkça karşısında

yalnızca bir kimlik kağıdı değildi isimlerimiz
ayrıca ütopya, şarkı, ar
köpüğü bol bir kahvenin kokusuydu neşe
yine de capcanlı adını söylemediğimiz günlerde
bir taş otururdu kalbimize
yalnızca bir iz
söylenirdi nefes arzuhalince

ne tahammül, ne endişe; teskin edemedikçe
büyüyordu bülbülün efsanesi
toprak yiyen, gözleri sürmeliydi aşkın
mukavva dört köşeydi
dört köşeden biri bizim
ölmek yalandı, yaşatmak için mutluluk

kalbe kapanmayan yaralar beslerdi mesafe
kapanmayan her leke küskünlük
severdik çiçekleri
siyah zigon sehpa, ölü kanarya
bir de lale tabi

mukavva niyetlere
biraz kibrit
ve kolonya

sadece tenezzül ettiğini biliyorum, sadece tenezzül
lâm gibi dans ederken kalem kağıda
çocukluktan kalma bir bozgun idi
içi küf, dilinde aşk, notu hiç verilmemiş mukavva