Nasıl methedeyim, bilmem ki seni
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.
Özümden bağladın, kendine beni
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

"Ultra Maraton"lu, olur koşusu
Çok farklıdır, mor püsküllü poşusu
İnsanı büyüler, Pınarbaşı’sı
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Meşhurdur tavası, farklı ketesi
Var mı bu hizmetin, daha ötesi?
Hızla devam eder, kültür sitesi
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Sana hayran, kadınıyla, eriyle
Hizmet bekler, hem ölüyle, diriyle
Gerdanlığa benzer, köprüleriyle
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

İpeğini, örer durur kozası
Bizler olduk, büyükşehrin âzâsı
Antik tiyatrosu, yolda müzesi
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Onikiden vurur, onun okları
Barındırır, fakirleri; tokları
Öyle bakımlı ki, mezarlıkları
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Yapılır zikirler, ya hâfi, cehri
Bunun kıymetini, ne bilsin dehri
Peygamber dilinde, ol Ceyhan nehri
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Neyi ele alsa, yarım koymuyor
Gördüğü rüyâyı, şerre yoymuyor
Şehr-ül emin, estetiğe doymuyor
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Şardağı’ın da kokar, öyle ki ıtır
Anlatmaya yetmez, ne cümle, satır
Her şeyden öndedir, burada hatır
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Adın sollar, şehirlerin hepisin
Ne de çok tatlısın kazan dibisin
Öyle güzelsin ki; şiir gibisin
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Fıtratı îcâbı, çirkini tepti
Bâtıllara değil, hep Hakk’a taptı
Yıllarca Başkent’lik, ve İl’lik yaptı(*)
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan.

Belki de ülkede, yok ilçe böyle
Söyle; Kara’m söyle, sen Hakk’ı söyle
İnsanı çok zekî; zekî ki öyle
Güzelistan… Şiiristan… Elbistan…

14/08/’13
Hanifi KARA

(*) Elbistan: Dulkadiroğlu Beyliği’nin başkenti,
Selçuklu döneminde Konya’ya bağlı vilâyet…