Sen bir aynanın arkasına sıkıştırılmış gazete kağıdı
çay bardaklarında kalmış dudakların izi
düşünüyoruz seni,
eski mektepli daktilolar
alışkanlıktan kağıt kalem
arası toz dolu klavyeler
yazıyoruz gençliğini

sana aşığız hepimiz
her aşk çalıntıdır başkasından
biraz da edepsiz, biliyoruz
kirli alın bilmez yumuşak karnıyla
zevzek gülüşlere misafir
baştan çıkarıcı evsahibidir
yürekten mi yürekten bayram neşesi
küçük yaralara benzer
acemice sevişler
seni var ediyoruz yüreğimizde

hayalin kalplerimizde bombalı saldırı
kabuk tutmana imkan tanımayan da biz
hep kanamalı, büyük yaradan önce sızısı
ağladığını kimse duymasın diye
edebiyat,
resim,
müzik, bilumum sanatla karışık
ortaya atıyoruz kendi adımızı

ya sen küçük,
küçücük bir kadın
küçücük bir adam
seri halde inceliklerimizin üstüne
rengarenk katlar çıkamananın vehmi
dokunmuyor
söylemiyoruz

intihara çağırıyorsun bizi
mahzun halinle yaralı
dudaklarını kıpırdatırken
harcımızı döküyoruz,
iyilikçe küçük
kötülükçe büyük

iki kalp taşıyoruz küçük
biri kanıyor
biri inanıyor
şimdi seni ikisiyle sevdiğimizi söylemeli
biliyorum inanmayacaksın
ama güzel günler için denemeli