Hece LambasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen bana bir harf verirdin
Ben sana bir hikâye
Karanlıkta gözlerimi her kapadığımda adının harflerine sobelendim
Her harfin kıvrımında sana dair bir iz aradım Arıyorken yakalandım Adın sendin, adın adım gibiydi İki çıkmaz sokağı birbirine bağlayan sokak lambası gibiydi uzaklığımız Her akşam kediler uyuduktan sonra o lambanın altında buluşurdu sokaklarımız Evimiz sokağımızdı Elimizi uzatsak tutacak kadar yakındı harflerimiz birbirine Ve harflerimizi bizden başka kimse tutamazdı Evimizin önünde harfler diziliydi Her harfe seni anlatırdım Konuşurken adın geçerdi her cümleden Sokaklardan heceler geçerdi, heceler otururdu Biz her gece, sabaha karşı uyurduk Serdiğimiz hecelerin üzerinde Alüminyum bir lambanın altında ıslandık ışıklardan Her sokak lambası yandığında akşam olurdu Biz harflere sığınırdık Yemindi hecelerimiz Hecelere tutunurduk, onlarla ısınırdık *** Sabah olduğunda geceden kalma devam ederdim seni düşünmeye Sessiz düşüncelerim aslında, beynimin çığlıklarıydı Beynim ağrıyordu içindeki kalabalık harflerden Uyumak için bir gece lambası bekliyordum Karanlıkta uyuyamazdım ben Sonra üzerimdeki kireçli tavanı seyrederken Ahşaptı tutunduğum dört duvar Sonra harflerden ışık yapmaya başladım Harfler yanımda olduğu sürece aydınlıktı odam, sokağım Sokağım sessizdi ama sensiz değildi Adını andığım her sokakta sen dolup, taşıyordun Küçüktüm, her kaldırımdan düştüğümde dünyadan düşermişim gibi olurdu Sen harflerini sermeseydin, daha dizlerim çok kanardı Doğduğumda, beni ilk saran beyaz kundak gibi sardın Her düştüğümde Sen sardıkça büyüyemedim Uyumayı özledim bazı gecelerde Dizlerimden akan kanın sızısı engelledi düşlerime erişimime Şimdi bir hece lambası var dünyamda Rüyalarımı ısıtan Bana ışık yağdıran Harflerle saran O ışık olmazsa uyuyamam Büyümedim henüz Uyanmayalım Uykumuzda konuşalım üç harflerle Uyanmak için henüz çok küçüğüz Sabaha daha çok var Henüz karanlık Bizim olmadığımız her yer *** Gözlerimi adınla kapıyorum Kirpiklerimden düşüyor her bir harfin Rüyamda bile gözlerim adını söylüyor İki Ağustos İki Bin On Üç 16 30 Nevin Akbulut |
Kirpiklerimden düşüyor her bir harfin
Rüyamda bile gözlerim adını söylüyor
Ustaca yazılmış mükemmel anlatımdı severek okudum haz aldım üstaDIM
___________________________________________Yüreğini kalemini alkışlıyorum