Bu son...
bu sefer sonumuz.

Devam edecek yazısını beklediğimiz filmler gibi,
filmler gibi, devamı gelmeyecek olan
bir hikayenin bitimi,
güneşin doğudan batması gibi,
ya da hiç doğmaması, bilmiyorum.
bildiğim tek şey var ki,
bu son
sonumuz...

bir şeyler dinledik, söylediniz
bir şeyler söyledik, dinlediniz
acımız diyerek lafa girdik, acımız bunlar...
anlattıklarımız bitince siz mi? ne derler o oyuna,
"kulaktan kulağa..."

bir şeyler gördük, hissettiniz
bir şeyler hissettik, gördünüz
sevdik, yüzünü yıkamadan uyanamayan insanlar gibi,
adınızı söylemeden uyanamadık...
nefesi kesildiği zaman ilacına sarılan astım hastaları gibi,
kokunuzu almadığımızda nefesimiz kesildi...

birbirine en uzak üç sessizi yan yana getirerek başladık adınıza,
aşk...

hissettiklerimizi gördükten sonra siz mi? nasıl derler işte,
"kucaktan kucağa..."

bir şeyler anlattık, dinlediniz
bir şeyler dinledik, ağlattınız
ama artık bu son,
bu sonumuz,

İnsanlara güvenmek, nasıl derler,
bir ateistin Allah bir dediğine inanmaktan daha zor...
işte bu yüzden, artık anlatacağım ne varsa,
bir kulağımdan girip, kendi içimde saklı kalacak artık...

Unut diye bir kelimeymiş bu,
her söylendiğinde vücuduna bir paslı iğne batmazmış insanın,
sen söyle şimdi Furkan Dovan,
hatırlayarak yaşamak boynumuzun borcudur bilirsin,
borç namus değil midir, nasıl unutalım...

Bu son...
Bu kez sonumuz.

Gitmeyeceğim...
nasıl derler, bir sokak kadınının,
"hayat şartları beni buraya getirdi" demesi kadar sahte...
dinle şimdi, sen ve senin gibilerine bu sözüm,
hayat şartları seni buraya getirmedi, sadece sen durdun...

Hayat diye bir kelimeymiş bu,
her söylendiğinde birer damla su akarmış nehirlere,
nehirler taşar, denizlere dökülürmüş...
susma, sıra sende, sen söyle şimdi Zafer Çalış,
biz şimdi çıkıp desek ki, hayat diye,
su yerine gözyaşımız akmaz mı o nehirlere?
hayatmış, kaldığı yerden devam edilirmiş,
söyle hadi, şimdi bize hayat deseler,
biz kandığımız yerden devam etmez miyiz?

Bu son...
Bu defa sonumuz.

Bu acı son,
Bu aşk son,
Bu inanç son...

Hayatıma giren herkes dinlesin,
söylüyorum hepinizin yüzüne,
tükürerek...

Size aşk nerede desem, hiç düşünmez, kasıklarınızı açarsınız...
bu yüzden, artık gidebilirsiniz,
çünkü bu son,

Bu şiir son,
bu hikaye son,
filmlerde görmediğimiz cinsten,

"mutsuz son..."

Onur Budak