Afitap 4-görseniz eve nasıl geldim.. iki gözüm iki çeşme nasıl da ağlıyorum, annemde korkunç bir endişe "-neyin var yavrııım neyin var n’oldu sana böyle" "biri bişiy mi dedi hehn! deyivi bi hele Arzı nerde" çamura belenmiş çoraplarımı, ilk defa giydiğim elbisemi yeşil ayakkabılarımı, pembe yeleğimi, çantamın halini gösterip hıçkırdım, kahrettim, hiç bir şey yolunda değildi "talihim yok", "kilom az", "boyum kısa", "hani sevgili" anneciğim.. bildiğince dil döktü, "herşeyin hayırlısı" "daha ablaların var önünde, kudurdun mu kudurası" sonra alttan aldı "her isteyene vermem ben, gül kızımı" annemin-babamın “Gül”üydüm, bana hiç kıyamazlardı tekrar okul formalarımı giydim, yenileri leğene ısladık komşu Arzu Ablayla kursa, ama bu defa minibüse atladık ertesi gün tam orada bir gül vardı, görsen ne senaryolar yazdık ya oğlan ağaç oldu, ya kız oğlanın başında paraladı, yazııkk *** ARKASI YARIN |
Her zamanki gibi alıp götürüyor okuyanı içine.