üfleyerek koca güneşi harlayamazsın
şair bir kaç mısra şiirle
güneşi batıdan doğduramazsın bilmez misin ardı kıyamet... kırık oltayla göz yaşı denizinde balık tutamazsın avuçların boş yorgun omuzlarında kocaman sevdayla acıyla kıvranan yüzündeki derin çizgilerle şakaklarında kara kara kışlarla içine oturmuş o deli avuntuyla mahşere yürüyemezsin... ölümle yaşam arasında bu müsabaka kazanamazsın... şair koşma bu gidiş soluksuz ölüm var zamanı aldatıp yenemezsin yorulduğun yerde han kurup soluklanamazsın... soluğun yetmez üfleyerek koca güneşi harlayamazsın şiir yetmedi birde en delisinden sevda sen bu yükü o yaralı bereli yüreğinle taşıyamazsın... hadi şiirimden münzevi bir mısra arakla oltanın ucunda salla suyu çekilmiş deryada balık tutamazsın... şair yüreğin yorgun omuzların düşmüş bir yudum şarap gibi göz yaşını kana kana içemezsin... ey şair bir şiir kaç sevdaya kundakçılık eder ki şiirinin en naif mısrasın dan vurulursun sen en iyisi mi sus... Hasan ODABAŞI |